داستان هایی درباره کوروش کبیر پادشاه اسطوره ای و تاریخی ایرانیان

by **sasan.firefox** 4/25/2012, 4:45 am

سلام دوستان داستان های زیادی درباره ی این پادشاه بزرگ کشورمون هست که شاید خوب نشناسیدش شاید بخاطر این باشه که بسیاری افراد هستن که نمی خوان بشناسیدش و از اقتدار الگو بگیرید به هر حال!

اولین داستان

در یکی ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭﮔﺸﺎﯾﯽ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﮐﻮﺭﻭﺵ یک ﺯﻥ ﺯﯾﺒﺎ ﺭﺍ ﺍﺳﯿﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ : ﺍﯾﻦ ﺯﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺑﺪﻫﯿﺪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺑﯿﮕﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭﯼ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﮔﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﯾﻢ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺑﺎﺯﻣﯽ ﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪ . ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﻗﺪﺭ ﺩﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺩﺭ ﺭﮐﺎﺏ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺩﺭ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﻭ ﺩﺭ یکی ﺍﺯ ﺟﻨﮕﻬﺎ ﮐﺸﺘﻪ می شوﺩ ﻭﭘﺎﺭﯾﺴﺎﺗﯿﺪﺍ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺍﻭ ﺧﻮﺩﮐﺸﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ . ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﯾﻬﻮﺩﯾﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮﺩﻩ ﺭﻭﻣﯿﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺭﺍ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﯾﮑﺴﺎﻥ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﭘﺲ ﮐﺴﯽ ﺑﺮﺩﻩ ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﯿﺪ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﭼﻪ ﺯﻥ ﻭ ﭼﻪ ﻣﺮﺩ ﺩﺳﺘﻤﺰﺩ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺍﯾﻨﻮ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺟﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻦ

دومین داستان

ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻬﺮ ﺻﻮﺭ ﺷﺪ یکی ﺍﺯ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺗﺮﯾﻦ ﮐﻤﺎﻧﺪﺍﺭﺍﻥ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻓﯿﻨﯿﻘﯿﻪ )ﮐﻪ ﺻﻮﺭ ﺍﺯ ﺷﻬﺮﻫﺎﯼ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ( ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ. ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ “ﺍﺭﺗﺐ” ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺩﺭ یکی ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺭﺳﻤﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﺻﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﯿﺸﺎﭘﯿﺶ ﺍﻭ، ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺭﺍﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺭﺍﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺣﺎﻣﻞ ﺷﮑﻞ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ ﺍﺳﺐ ﺳﻔﯿﺪ ﺭﻧﮓ ﮐﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﺑﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺑﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺯﯾﻨﺖ ﺍﺳﺐ ﻫﺎ ﺳﯿﺮ ﻧﻤﯽ ﺷﺪﻧﺪ … ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺳﻮﺍﺭ ﺍﺭﺍﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺧﻮﺩ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﻫﻢ ﻗﺪﻡ ﺩﺭ ﺍﺭﺍﺑﻪ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺭﺍﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﺍﺳﺐ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ. ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻋﯿﺎﺩ ﻭ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺭﺳﻤﯽ، ﻣﻮﯼ ﺭﯾﺶ ﻭ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﻣﺠﻌﺪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﻣﯽ ﺁﺭﺍﺳﺘﻨﺪ. ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺍﻓﻼﻃﻮﻥ ﻭ ﻫﺮﻭﺩﻭﺕ ﻭ ﮔﺰﻧﻔﻮﻥ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ ﺗﺠﻤﻞ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺍﺯ ﺗﺠﻤﻞ ﭘﺮﻫﯿﺰ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ، ﻭﻟﯽ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺸﺮﯾﻔﺎﺕ ﺭﺳﻤﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺠﻤﻞ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺁﻥ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻗﻮﻩ ﻓﻬﻢ ﺯﯾﺎﺩ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺗﺠﻤﻞ ﻭﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ. ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﮐﻮﺭﻭﺵ، ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﻣﯽ ﺩﺭﺧﺸﯿﺪ ﻭ ﺍﺳﺒﺶ ﻫﻢ ﺭﻭﭘﻮﺵ ﻣﺮﺻﻊ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﻣﻌﺒﺪ “ﺑﻌﻞ” ﺧﺪﺍﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺻﻮﺭ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺭﺳﻢ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺭﺳﻤﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﺷﻬﺮﻫﺎﯼ ﺍﻣﭙﺮﺍﻃﻮﺭﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ)ﮐﻪ ﺳﮑﻨﻪ ﺁﻥ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ( ﻣﯽ ﮔﺮﺩﯾﺪ، ﺍﻭﻝ ﺑﻪ ﻣﻌﺒﺪ ﺧﺪﺍﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺳﮑﻨﻪ ﻣﺤﻠﯽ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻭﯼ ﮐﯿﺶ ﻭ ﺁﯾﯿﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻣﯽ ﺷﻤﺎﺭﺩ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﺍﺳﺐ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﻣﻌﺒﺪ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ، “ﺍﺭﺗﺐ” ﺗﯿﺮﺍﻧﺪﺍﺯ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﻓﯿﻨﯿﻘﯽ ﻭﺳﻂ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﻧﺒﻮﻩ 1 ﺩﺭﺧﺖ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺷﺪﻥ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ! ﺩﺭ ﺻﻮﺭ، ﻣﺮﺩﻡ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﯿﺮ ﺍﺭﺗﺐ ﺧﻄﺎ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻧﯿﺮﻭﯼ ﻣﭻ ﻭ ﺑﺎﺯﻭﯼ ﺍﻭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﺯﻩ ﮐﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﯼ ﺯﯾﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺗﯿﺮ ﺭﻫﺎ ﺷﺪ ﺍﺯ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﺰﺩﯾﮏ، ﺗﺎ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﭘﯿﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺪﻥ ﻓﺮﻭ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ. ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﺭﺗﺐ ﮏﯾ ﺗﯿﺮ ﺳﻪ ﺷﻌﺒﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺳﻪ ﭘﯿﮑﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺑﺮ ﮐﻤﺎﻥ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺷﺪﻥ ﻣﻮﺳﺲ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﮔﺮﺩﯾﺪ، ﮔﻠﻮﯼ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻫﺪﻑ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺯﻩ ﮐﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩ. ﺻﺪﺍﯼ ﺭﻫﺎ ﺷﺪﻥ ﺯﻩ، ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﻫﻤﻪ ﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺮﻫﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﺭﺗﺐ ﺭﻭﯼ ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﯼ ﺁﻥ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﺭﻫﺎ ﺷﺪﻥ ﺗﯿﺮ ﺩﺭ ﻓﻀﺎ ﭘﯿﭽﯿﺪ، ﺍﺳﺐ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺳﺮ ﺳﻢ ﺭﻓﺖ. ﺍﮔﺮ ﺍﺳﺐ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﺮ ﺳﻢ ﻧﻤﯽ ﺭﻓﺖ ﺗﯿﺮ ﺳﻪ ﺷﻌﺒﻪ ﺑﻪ ﮔﻠﻮﯼ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺍﺻﺎﺑﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻣﯽ ﺭﺳﺎﻧﯿﺪ. ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺳﺮ ﺳﻢ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﺳﺐ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﮔﺎﺭﺩ ﺟﺎﻭﯾﺪ ﮐﻪ ﻋﻘﺐ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﯼ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﯿﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺳﭙﺮ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺗﯿﺮ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺳﻮﯾﺶ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﺷﻮﺩ، ﭼﻮﻥ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﺻﺪﺍﯼ ﺯﻩ ﻭ ﺳﻔﯿﺮ ﻋﺒﻮﺭ ﺗﯿﺮ، ﻓﻬﻤﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺳﻮﺀﻗﺼﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻭﯼ ﺭﺍ ﺳﺎﻟﻢ ﺩﯾﺪﻧﺪ ﺧﻮﺵ ﺣﺎﻝ ﮔﺮﺩﯾﺪﻧﺪ، ﺯﯾﺮﺍ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﯽ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺁﻧﮑﻪ ﺗﯿﺮ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﮔﺎﺭﺩ ﺟﺎﻭﯾﺪ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭﺧﺖ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺭﺗﺐ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺴﺘﻨﺪ… ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﺍﺳﻢ ﻭ ﺭﺳﻢ ﺳﻮﺀﻗﺼﺪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﻄﻠﻊ ﮔﺮﺩﯾﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﺶ ﺭﺍ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻧﻤﺎﯾﺪ ﻭ ﺍﺳﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﻧﺠﺎﺗﺶ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ ﻣﻌﺒﺪ ﺭﺍ ﭘﺒﺶ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻌﺒﺪ ﮐﻪ ﻋﻤﺎﺭﺗﯽ ﻋﻈﯿﻢ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻫﻔﺖ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺑﻌﻞ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ. ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺍﺯ ﻣﻌﺒﺪ، ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﺭﺗﺐ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﺑﯿﺎﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻭﯼ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﻣﻦ ﺗﯿﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﯽ ﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﯽ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﯽ؟ ﺍﺭﺗﺐ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ ﺍﯼ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺗﻮ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻣﺮﺍ ﮐﺸﺘﻨﺪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺧﻮﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﻡ ﻭ ﯾﻘﯿﻦ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺸﺖ، ﺯﯾﺮﺍ ﺗﯿﺮ ﻣﻦ ﺧﻄﺎ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﻦ ﮏﯾ ﺗﯿﺮ ﺳﻪ ﺷﻌﺒﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺗﻮ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻡ، ﻭﻟﯽ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺗﯿﺮ ﻣﻦ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻥ ﺟﺪﺍ ﺷﺪ، ﺍﺳﺐ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺭﻭ ﺩﺭﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﯾﻨﮏ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺧﺪﺍﯼ ﺑﻌﻞ ﻭ ﺳﺎﯾﺮ ﺧﺪﺍﯾﺎﻥ ﻫﺴﺘﯽ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺑﻌﻞ ﻭ ﺧﺪﺍﯾﺎﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﯼ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺳﻮﺀﻗﺼﺪ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺗﻮ ﺗﯿﺮ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﻧﻤﯽ ﻧﻤﻮﺩﻡ! ﮐﻮﺭﻭﺵ ﮔﻔﺖ ﺩﺭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺳﻮﺀﻗﺼﺪ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺳﻮﺀﻗﺼﺪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻧﺮﺳﺪ ﺩﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺳﻮﺀﻗﺼﺪ ﻧﻤﺎﯾﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻘﻄﻮﻉ ﮔﺮﺩﺩ. ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﻣﻦ ﺗﯿﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﯽ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺳﺖ ﻣﺒﺎﺩﺭﺕ ﺑﻪ ﺳﻮﺀﻗﺼﺪ ﮐﺮﺩﯼ ﻭ ﺑﺎ ﮏﯾ ﺩﺳﺖ ﮐﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﯽ ﻭ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﺯﻩ ﺭﺍ ﮐﺸﯿﺪﯼ. ﺍﺭﺗﺐ ﮔﻔﺖ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮﺭ ﺍﺳﺖ. ﮐﻮﺭﻭﺵ ﮔﻔﺖ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺳﻮﺀﻗﺼﺪ ﮔﻨﺎﻫﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻧﻤﺎﯾﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﺪﻫﻢ ﮐﻪ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﺖ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﻭﻟﯽ ﺍﮔﺮ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﺖ ﻗﻄﻊ ﺷﻮﺩ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻧﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﻧﻤﺎﯾﯽ، ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺗﻮ ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ. ﺍﺭﺗﺐ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﺪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﺶ ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﮔﻔﺖ ﺍﯼ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺁﯾﺎ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻧﺨﻮﺍﻫﯽ ﺭﺳﺎﻧﺪ؟ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﮔﻔﺖ : ﻧﻪ. ﺍﺭﺗﺐ ﮔﻔﺖ ﺍﯼ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺁﯾﺎ ﺗﻮ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﯽ ﺑﺮﯾﺪ؟ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﮔﻔﺖ: ﻧﻪ. ﺍﺭﺗﺐ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻫﯿﭻ ﺟﻨﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﻭ ﺍﮔﺮ ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﺍﺗﺒﺎﻉ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ، ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺣﺘﻢ ﻗﺎﺗﻞ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺸﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﺿﺎﺭﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺼﺎﺹ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺭﺳﺎﻧﯿﺪ. ﮐﻮﺭﻭﺵ ﮔﻔﺖ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮﺭ ﺍﺳﺖ. ﺍﺭﺗﺐ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﻦ ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ؟ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﮔﻔﺖ: ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺧﻮﺩ ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ ﮐﻨﻢ، ﻭﻟﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﺣﻖ یکی ﺍﺯ ﺍﺗﺒﺎﻉ ﺧﻮﺩ ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ
‎

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30