داستان كلاغ و روباه

ﮐﻼﻍ ﭘﯿﺮﯼ ﺗﮑﻪ ﭘﻨﯿﺮﯼ ﺩﺯﺩﯾﺪ ﻭ ﺭﻭﯼ ﺷﺎﺧﻪ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﻧﺸﺴﺖ.ﺭﻭﺑﺎﻩ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺯﯾﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ.ﺑﻮﯼ ﭘﻨﯿﺮ ﺷﻨﯿﺪ.ﺑﻪ ﻃﻤﻊ ﺍﻓﺘﺎﺩ.ﺭﻭ ﺑﻪ ﮐﻼﻍ ﮔﻔﺖ:ﺍﯼ ﻭﺍﯼ ﺗﻮ ﺍﻭﻧﺠﺎﯾﯽ
! ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺻﺪﺍﯼ ﻣﻌﺮﮐﻪ ﺍﯼ ﺩﺍﺭﯼ!ﭼﻪ ﺷﺎﻧﺴﯽ ﺁﻭﺭﺩﻡ!ﺍﮔﺮﻭﻗﺘﺶ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﯼ ﮐﻤﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺑﺨﻮﺍﻥ
ﮐﻼﻍ ﭘﻨﯿﺮ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﻭﯼ ﺷﺎﺧﻪ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎﯼ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﻦ!ﺍﻣﺎ ﭼﻮﻥ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺣﺎﺿﺮﻡ ﻣﻘﺪﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﭘﻨﯿﺮﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺪﻫﻢ.
. ﺭﻭﺑﺎﻩ ﮔﻔﺖ: ﻣﻤﻨﻮﻧﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ، ﺑﺨﺼﻮﺹ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺍﻡ ،*ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﻋﺎﺷﻖ ﺻﺪﺍﯾﺖ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻢ
:ﮐﻼﻍ ﮔﻔﺖ : ﺑﺎﺯ ﮐﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﯼ ﺍﮔﺮ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺍﯼ ﺟﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﺩﻫﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﻦ، ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎﮏﯾﺗﮑﻪ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﻡ ﮐﻪ ﺻﺎﻑ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﻧﺖ ﺑﯿﻔﺘﻨﺪ. ﺭﻭﺑﺎﻩ ﺩﻫﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ. ﮐﻼﻍ ﮔﻔﺖ: ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﭼﺸﻢ ﺑﺒﻨﺪﯼ ﮐﻪ ﻧﻔﻬﻤﯽ ﺗﮑﻪ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺑﯿﻨﺪﺍﺯﻡ ﯾﺎ ﺗﮑﻪ ﮐﻮﭼﮑﯽ
روباه گفت:بازی خيلی خوبيه بهش می گن بسكتبال خلاصه...روباه چشمهايش رابست ودهنش رابازترازپيش كرد ؛کلاغ فوری پشتش راكردو فضله ای كرد كه صاف درعمق حلق روباه افتاد؛روباه عصبانی و بالا و پايين پريدتف كرد و گفت اين چه كاری بود كردی بی شعور كلاغ گفت:كسی كه تفاوت صداي خوب با بد را نمی داند؛تفاوت پنير و فضله را نبايد بفهمد